2002 Dünya Futbol Kupası’nda haklı olarak Milli Takımımızla gurur duyduk. Onlar, hayalimizden de geçiremediğimiz bir şekilde ülkemizi en güzel bir şekilde, Japonya ve Kore de temsil edip Dünya üçüncüsü oldular ve ülkemizi dünyaya  da tanıttılar.

Ayrıca,  Şenol Güneş’in tüm talebeleri  Hakan Şükür, Hasan Şaş, İlhan Mansız, Alpay Özalan, Rüştü Rençber, vb...; futbolcularımızın her biri ayrı bir yıldız olarak kendilerinden bahsettirdiler. Fenerbahçe,  Galatasaray, Beşiktaş , Trabzonspor ve daha birkaç  takımlarımızdan gelen oyuncularımız  uyum içinde çalıştılar. Kısaca Futbol Federasyonu Başkanı Haluk Ulusoy’dan  başlamak üzere tüm ekip görevini en güzel şekilde yaptı.

Bunların içinden özellikle 17 numaralı  İlhan Mansız,   Senegal’e attığı altın golü,  fiziği, yüz hatları, saçlarını samuray  stili ile yukarıdan bağlaması,  bebeksi -masum duruşu ile Uzakdoğu’da, hayranlarının   gönlünde  bir anda taht kurdu. Mansız adeta bir marka haline geldi. Hatta ondan kopmak istemeyen  Japon bayanların İlhan’ı izlemek için  ta Japonya’dan  ülkemize geldikleri bilinmektedir.  Nerdeyse  tüm Japonlar ülkemize akın edecekti ki; Japonlar İlhan özlemine   bir çözüm buldu; Mansız’ı Vissel Kobe  takımına  transfer etmekle ucuza mal ettiler.

İlhan Mansız’ın  Kobe takımına (04 Şubat 2004)  gelişi muhteşem oldu.  Birkaç maça çıktı,  iyi oynayamadı, sakatlandı,  bir takım şansızlıklar oldu… Bütün bunlar hiç önemli değildi. Önemli olan Japonlar’ın  İlhan’ı çok sevmesiydi, oynayıp oynamaması değil...Sporun da müzik gibi,  ülke tanıtımında  ne kadar  önemli olduğunu hiç kimse inkar edemez. Bizim İlhan Mansız gibi bir şansımız vardı. Ancak onu  iyi değerlendiremedik.

Gelişmiş bir ülke olan Japonya’nın  ticaretinde  ilişkilerimizin ne kadar  zayıf olduğu  ya da dengesizliği, rakamlar ile görülmektedir;   2006 yılı itibari ile  3193 milyon USD  ithalatımıza karşın, sadece 263  milyon dolar ihracatımızın olması veya yurt dışında tatil yapan yıllık 30 milyon  Japon turistin sadece 120 bininin ülkemize gelmesi ... 

Aslında bu rakamlar ülkemiz  adına  sadece Japonlar için değil,  tüm Uzakdoğu  ülkeleri için de yetersiz.  Oysa tekstil olsun, gıda  veya hammadde olsun  Uzakdoğu ülkelerinin bizden alacağı çok şeyler var... Ancak ne yazık ki; İlhan Mansız’ı burada oynatamadık,  Türk mallarının reklamlarını  yeterince Mansız üzerinden yapamadık. Mansız bir kuyruklu yıldız gibiydi,  onlarca  yılda bir gelebilecek kuyruklu yıldız, geldi geçti.

Oysa İngilizler,  İlhan’la aynı yaşta olan David Beckham ‘i o kadar  büyüttüler ve  onu o kadar iyi pazarladılar ki adeta bir sanayi haline getirdiler. Biz onların binde biri kadar  değerlendiremedik Mansızı.  Mansız’ın Japonya macerası da Almaya macerası da de hüsranla sonuçlandı.

Şimdi Mansız  nerde, Mansız’ı gören, bilen var mı?  Mansızlar kolay yetişmiyor.   Bu fırsatı bir daha ne zaman bulacağız?

Dim lights